Κυριακή 24 Απριλίου 2011

γιατί αν δεν πας στην ανάσταση με τη γοβάρα ΔΕΝ είσαι σωστή χριστιανή.

το πρώτο μου Πάσχα στη Θεσσαλονίκη. Το δεύτερο Πάσχα της ζωής μου μακριά απ το χωριό μου. Το πρώτο ήταν το 1995 στην Καβάλα, που οι γονείς μου είχαν πάει Γερμανία και μας είχαν παρατήσει στη
γιαγιά (φυσικά αυτό εγώ δεν το θυμάμαι, μου το θύμισε ο πατήρ). Για το γνωστό λόγο.
Στεναχωρήθηκα. Ήθελα πολύ να πάω. Αλλά δεν θα προλάβαινα, θα ήταν τρομερό χάσιμο χρόνου σε τόσο κρίσιμη περίοδο. Μου έλειψε το χωριό μου φέτος. Πιο πολύ απ όσο φανταζόμουν. 

Η μανούλα μου, δεν ξέρω πού τη βρήκε, αλλά μου άφησε μια πασχαλιά πριν φύγει για κάτω, να μου κάνει παρέα. :) Το αγαπάω αυτό το φυτό, είναι τόσο Πασχαλινό ! Μυρίζει απίστευτα, και αυτή τη μυρωδιά την έχω συνδυάσει με άνοιξη, διακοπές, ήλιο... 

και λοιπόν, εγώ φυσικά και δεν αξιώθηκα να τη φροντίσω αφού μου μαράθηκε τη 2η μέρα :/ κρίμα. πολύ κρίμα. 

Χθες δεν πήγα στην περιφορά του επιταφίου. Δεν άκουσα το "Ω γλυκύ μου έαρ" που μου αρέσει τόοσο πολύ ! Περίεργο πράγμα η συνήθεια. Εγώ είχα μάθει, κάθε μεγάλη Παρασκευή πηγαίνουμε εκκλησία, χαβαλεδιάζουμε από εδώ και από εκεί, καμαρώνουμε που η συνοικία μας έχει τον πιο ωραίο επιτάφιο του χωριού... και μόλις λήξει το πατιρντί πάμε για μπύρες και σουβλάκια :Ρ 
Δεν πειράζει όμως, επιλογή μου ήταν. Και σήμερα ήρθε εδώ η Πίτσα, είδαμε το " v for vendetta  " (ταινιάααρα ρε πούστη. Αύριο θα δούμε τη φωλιά του κούκου) , νωρίς νωρίς, γιατί κοιμόμαστε πριν τη μία, έχουμε μπει και σε πρόγραμμα, τρομάρα μας, και μόλις τελείωσε βάλαμε τα μπουφάν μας και πήγαμε στην Εκκλησία. Η νονά μου έχει σταματήσει να μου στέλνει λαμπάδα εδώ και χρόνια :( οπότε είχα μια απλή κίτρινη. Ε, η ανάσταση είχε το γνωστό χαβαλέ (ε προφανώς είχε χαβαλέ, με την κολλητή μου ήμουν, πάλι σα καθυστερημένα γελούσαμε), είδαμε και κανά δυό γνωστούς... Πήραμε το Άγιο φως, ακούσαμε κανά 10λεπτο ψαλμούς, αναστήθηκε ! Ε, αγκαλιές, φιλιά... Η μητέρα της μας προμήθευσε αυγά. Με κατατρόπωσε με τη μία, η άτιμη. Ε δε φταίω εγώ, το αυγό δεν ήταν αμερόληπτο !!! Αύριο θα τσουγκρίσουμε με αυγά της δικιάς μου μαμάς και εκεί θα νικήσω εγώ (ντι). Κοροιδέψαμε λίγο ότι μπουζούκι κυκλοφορούσε στα πέριξ, μια φορούσε γυαλιά ηλίου, Χριστέ μου ! Εμείς μόνο που με φόρμες δε πήγαμε, το παίζαμε κουλ και γκρούβι. Μ' αυτά τα τζιν που δεν καταλαβαίνω γιατί τα φοράμε, αλλά τα φοράμε, αντρικά, που φαίνεται σα να έχουμε αρχίδια.
 Ε και μετά πήγαμε μια βόλτα στο πάρκο, και γύρισα σπίτι μου. Δεν άφησα τη λαμπάδα μου να μου σβήσει. Και όταν γύρισα σπίτι μου έκανα και σταυρό στο κατώφλι της πόρτας.  

Έτσι μου έμαθε ο μπαμπάς μου να κάνω. Και όταν μπήκα σπίτι έβαλα τη λαμπάδα στο βάζο. Και θα είναι αναμμένη μέχρι να κοιμηθώ. Όπως στο χωριό.

είμαι πολύ μπροστά, το βάζο ασορτί με τον τοίχο. 
Παλιά δε μου άρεζε η μαγειρίτσα. Τώρα θα ήθελα πολύ όμως να έχω ένα πιάτο... Έτσι, για το καλό. Για το έθιμο. Γιατί έτσι μου έμαθε ο μπαμπάς μου να κάνω και έτσι θα κάνω πάντα. Και τελικά πιστεύω πως η θρησκεία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσής μας, κι αυτό το βιώνω πολύ έντονα σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν πέρασα άσχημα αυτές τις μέρες, να είναι καλά η φιλενάδα μου, ίσα ίσα. Και δε με χαλάει που αύριο θα ρθει εδώ να χαβαλεδιάσουμε παρέα, να φάμε μακαρόνια αντί για αρνί και να δούμε ταινία αντί να πιούμε και να μεθύσουμε μαζί με τα σόγια. Αλλά Πάσχα μακριά απ το χωριό μου δε θέλω να ξαναπεράσω.

Χριστός Ανέστη λοιπόν, και χρόνια πολλά σε όλους :)))))

Δεν υπάρχουν σχόλια: