τυχαίο ;

ΜΟΙΡΑΙΟ ! (μην πει κανείς "δε νομίζω", του έφαγα το λαρύγγι<>)

Λεπόν. Σημερινό θέμα είναι η τύχη ! Έχει συγκλονιστεί όλο μου το είναι.

Όσο κι αν πιστεύω ότι ο καθένας επηρεάζει την τύχη του, αδιάσειστα στοιχεία υπερασπίζονται το αντίθετο. Παραδείγματος χάριν:

ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ !

Σαν από την αρχή μέχρι το τέλος, το σύμπαν να συνομώτησε ώστε να συμβεί. Θα αρχίσω από πολύ πίσω. ΠΟΛΥ ΠΙΣΩ.

ΈΤΥΧΕ ένα μεσημέρι πριν κανα τρι-βδόμαδο και έλεγα στον μπαμπά μου ενθουσιασμένη πόσο όμορφα περάσαμε με έναν φίλο μου λίγες μέρες νωρίτερα που πήγαμε και μοιράσαμε φυλλάδια από το φροντιστήριο που κάναμε σχέδιο. Κι αυτός μου είπε

-Κατερίνα, πολύ ενθουσιασμένη σε βρίσκω με την εργασία... δεν έρχεσαι αύριο απ' το γραφείο να σε βάλω να κάνεις 2-3 δουλίτσες εξωτερικές, μην τρέχω εγώ ;

-Μπαμπά, δεν είμαι φοιτήτρια νομικής !

-Δεν πειράζει, παιδί μου. Δεν τα είδαμε απ' τον φοιτητή νομικής, ας τα δούμε απ' τη φοιτήτρια μαθηματικών.

Πήγα λοιπόν την επομένη, και γενικώς πηγαίνω 3-4 φορές τη βδομάδα... [καλά, δεν το συζητώ, πηγαίνω και κάνω το μαλάκα, κάθομαι συνέχεια ! Στην καλύτερη στέλνω κανένα φαξ... και στο τσακίρ κέφι πάω και σε καμιά τράπεζα. Απλώς δε νιώθω τελείως ακαμάτρα αφού ξυπνάω πρωί.]

ΈΤΥΧΕ λοιπόν και προχθές πήγα. Κανονικά δε θα πήγαινα, αλλά ξύπνησα νωρίς από μόνη μου και δεν είχα τί να κάνω όοολο το πρωί, οπότε πήρα τα πόδια μου και κατέβηκα.

ΈΤΥΧΕ και με φώναξε ο μπαμπάς μου κατά τις 11.30 και μου είπε

-Λοιπόν. Θα πας στην τράπεζα και θα κάνεις 2 δουλειές. Πρώτα θα καταθέσεις αυτά τα χρήματα σε αυτόν τον λογαριασμό, και μετά θα ανοίξεις δικό σου λογαριαμό... νομίζω πως σου καλό θα ήταν.

Πήγα λοιπόν κι εγώ στην τράπεζα σαν υπάκουο κοριτσάκι, πήρα νούμερο, περίμενα τη σειρά μου... ΈΤΥΧΕ και δεν είχε κόσμο. Καθόλου.... δεν περίμενα ούτε 3'.

Έκανα την κατάθεση, όλα οκ, και όταν ζήτησα να ανοίξω λογαριασμό, η υπάλληλος εκέι μου ζήτουσε κάτι ακαταλαβίστικα, τα οποία εγώ δεν τα είχα μαζί μου γιατί ΈΤΥΧΕ ο μπαμπάς μου να μην ψάξει τί χρειάζεται και νόμιζε πως μόνο η ταυτότητα ήταν απαραίτητη. Οπότε έκανα να φύγω.

Άνοιξα την πόρτα [τί ΜΑΛΑΚΙΑ αυτές οι πόρτες ασφαλείας με τα κουμπιά ! ], βγήκα έξω, κι έστριψα αριστερά να ανέβω προς τα πάνω. Και μόλις σήκωσα το κεφάλι μου και ξεκίνησα να περπατάω, συνειδητοποίησα ότι 3 μέτρα μπροστά μου βρισκόταν ένας φίλος μου ο οποίος περπατούσε προς την αντίθετη κατεύθυνση που περπατούσα εγώ. Και φυσικά με είδε κι αυτός και ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες.

και σκέφτομαι και λέω : αν ΈΝΑ μόνο από όλα αυτά τα "έτυχε" δεν είχε συμβεί ή είχε συμβεί απειροελάχιστα διαφορετικό... έστω και με 30'' διαφορά ΔΕΝ θα είχα συναντήσει τον φίλο μου [που σημειοτέον ήταν μια ιδιαίτερα σημαντική συνάντηση γκουχ-γκουχ].

Και ποιός ξέρει πόσα "έτυχε" συντέλεσαν για να βρεθεί αυτός την κατάλληλη ώρα στο κατάλληλο σημείο... τρομακτικό.

Και ακόμα πιό τρομακτικό : ποιός ξέρει πόσα "έτυχε" που δεν συνέβησαν, αν συνέβαιναν θα είχαν αποβεί μοιραία.... ουάου.