Δευτέρα, 28 Μαρτίου 2011

±55 μέρες. ούτε 2 μήνες.
και τέλος
ανοίγω το παράθυρο μου κάθε πρωί που ξυπνάω να μυρίσω λίγο άνοιξη. 
κλείνω όλα τα στόρια του δωματίου μου και διαβάζω με το ηλεκτρικό, έτσι, για να μη ζηλεύω τον ήλιο. 
Βλέπω τις νύχτες από το γραφείο μου έξω στο δρόμο σκιές να περνάνε... ποτέ δεν περίμενα ότι θα περνάνε τόσοι άνθρωποι από ένα μικρό στενάκι της Άνω Πόλης. Και, φαντάσου ! : μένω σ αυτό το σπίτι 12 χρόνια. 
σκέφτομαι.
προσπαθώ να μη σκέφτομαι.
πιέζω τον εαυτό μου να διαβάζει.... το ξέρω ότι μπορώ.
σήμερα το μάθημα των μαθηματικών δεν πήγε τόσο καλά. δεν ξέρω γιατί συνέβη αυτό, αλλά θα φροντίσω να μην ξανασυμβεί. ξεκινήσαμε τις επαναλήψεις...
σχεδιάζουμε.
και κρατιόμαστε στη ζωή. 
σχεδιάζουμε πως το Πάσχα που στην πόλη θα χουμε μείνει μόνο εγώ κι η κολλητή μου, θα κάνουμε μακαρόνια στη σούβλα. και γελάμε.
σχεδιάζουμε ότι τη μέρα που θα δώσουμε το τελευταίο μάθημα θα είμαστε ντίρλα απ τις 12 το μεσημέρι. 
ο στόχος αγιάζει τα μέσα.
αλλά οι πανελλήνιες είναι το απαισιότερο όλων.
σκατά στο σύστημα
σκατά στο υπουργείο παιδείας
σκατά στα πάντα όλα
σκατά στα μούτρα μου που συμβιβάζομαι μ αυτό. 
εκβιαστές είναι. Εκμεταλλεύονται τα όνειρα των νέων παιδιών  για να τους βασανίζουν με το χειρότερο τρόπο και να τους αποθαρρύνουν
κάθε πρωί που ξυπνάω μου είναι όλο και πιο δύσκολο να σηκωθώ απ το κρεβάτι. 
θέλω να ζήσω πάλι εκείνο το υπέρτατο κάψιμο του Νοέμβρη που δεν έκανα ΤΙΠΟΤΑ. 
και κάθε πρωί που περνάει σκέφτομαι πως είμαι ακόμα πιο κοντά στην ελευθερία
πρέπει να αλλάξει το βιολογικό μου ρολόι...
τις τελευταίες μέρες κοιμάμαι στις 5.30 και ξυπνάω στις 2. 
μ αρέσει η νύχτα
μ αρέσει που όλα είναι ήσυχα 
σε 3 μέρες φεύγει κι ο Μάρτιος...
δε θέλω να βγάλω τον Μάρτη απ το χέρι μου 
μου φτιάχνει τη διάθεση :)
σκέφτομαι ναι. 
αλλά δεν κάνω τίποτα. 
δεν έχει νόημα να περιπλέξω πάλι τα πράγματα, ΠΡΕΠΕΙ να μένω αδρανής σε όλους τους τομείς εκτός του διαβάσματος.
±55 μέρες. ούτε 2 μήνες
βέβαια μετά έρχεται ο ένας μήνας σχέδιο... αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. 
θέλω να φύγει από πάνω μου η φυσική
και τα μαθηματικά
και η χημεία
και η βιολογία
μαθήματα που σιχαίνομαι, αλλά πλέον τα αγαπάω
αντίφαση.
θέλω να γίνω αρχιτέκτονας.
φοβάμαι για το μέλλον
και το σύστημα μου κόβει τα φτερά
αλλά δε μπορώ να το βρίζω
γιατί είναι το μέσο που θα με οδηγήσει στο στόχο
θέλω να τρέξω σε μία παραλία
ο ήλιος να με καίει και να μη με νοιάζει.
να κάνω ελεύθερο κάμπινγκ στην Παρίσαινα
να με καίει ο ήλιος όλη μέρα και να βουτάω στη θάλασσα ανά μία ώρα για να δροσιστώ.
θέλω να πάω ένα ταξίδι
θέλω να γίνω αρχιτέκτονας.
±55 μέρες. ούτε δύο μήνες
θέλω να γίνω αρχιτέκτονας.
κοιμάμαι-τρώω-διαβάζω.
έχω να βγω κανονικά ούτε κι εγώ θυμάμαι πόσο καιρό
το Σάββατο θα πάω στον Αγγελάκα :)
και είμαι ΠΑΝΕΥΤΥΧΗΣ
αλλά και που θα πάω ?
θα είμαι 3 ώρες σα σαρδέλα και μετά που όοοολος ο κόσμος θα βγει να συνεχίσει το βράδυ του, εγώ θα γυρίσω σπίτι μου να κοιμηθώ.
ναι αλλά θα ακούσω έναν αγαπημένο καλλιτέχνη και θα πάρω δυνάμεις
και την Κυριακή θα πάω ν ακούσω τον αδερφό μου που παίζει σ ένα μαγαζί. 
2 έξοδοι συνεχόμενα-άπλα είμαι
περνάω πολύ χρόνο με την αδερφή μου τελευταία -καλό αυτό.
και για μένα και γι αυτήν
είναι ο αδερφός μου εδώ, 20 μέρες τώρα και δεν τον έχω δει σοβαρά.
γαμημένο σύστημα, γαμημένο διάβασμα
θέλω να γίνω αρχιτέκτονας
εκτός από όλα τα άλλα σκατά που ένιωθα πέρσι, φέτος νιώθω 100φορές πιο υπεύθυνη. 
επιλογή ΜΟΥ
το θέλω, δεν πρέπει. 
Πρέπει επειδή το θέλω
δεν το θέλω επειδή πρέπει
θέλω να μυρίσω την άνοιξη
να νιώσω τον ήλιο να με καίει
θέλω να γίνω αρχιτέκτονας
τις τελευταίες μέρες ακούω φήμες που λένε ότι το εμπ δεν έχει τόσο καλή αρχιτεκτονική
ακούω τις φήμες σα σειρήνες
δεν παρεκλίνω του στόχου μου
θα τα δούμε αυτά μετά, όταν κάνω το μηχανογραφικό
λένε θα καταργηθούν οι μεταγραφές για τα τρίτεκνα
μπορεί του χρόνου να βρεθώ στην κρήτη :)
είμαι καλά. απλά δεν είμαι εγώ.
Νέος θα πει να θες να αλλάξεις τον κόσμο
Εγώ θέλω.
εσύ ?



πες μου, ποιο φόβο αγάπησες πάλι ?